Literatura współczesna - społeczno-obyczajowe
Wydawnictwo: Papierowy Księżyc
Liczba stron: 368
„Motyl” - Lisa Genova
Biorąc do
ręki książkę pt. „Motyl” L. Genovy nie spodziewałam się, że ta powieść tak
bardzo mnie pochłonie. W zasadzie przepadłam na jeden dzień, nie mogąc się
oderwać od tej historii, a po jej przeczytaniu jeszcze długo nie mogłam usnąć.
Byłam ogromnie przejęta i poruszona historią pięćdziesięcioletniej kobiety, u
której zdiagnozowano chorobę Alzhaimera we wczesnym początku. Obcowanie z tą
książką dostarczyło mi niezwykłych emocji, wielu wzruszeń, ale przede wszystkim
wiedzy na temat tej okrutnej choroby, która odbiera człowiekowi to, co dla
niego najcenniejsze, czyli jego umysł. „Motyl” to jedna z tych powieści, która
z pewnością na długo pozostanie w mojej pamięci. W tej książce Lisa Genova zabrała mnie w
niezwykłą podróż w głąb ludzkiego umysłu.
Główną
bohaterką powieści jest Alice Howland, dr psychologii, wybitny wykładowca
akademicki na Harvardzie, światowej sławy ekspert w dziedzinie lingwistyki -
kobieta obdarzona niezwykłym umysłem. Kiedy Alice kończy pięćdziesiąt lat
zaczyna dostrzegać niepokojące objawy, które początkowo przypisuje stresowi,
zmęczeniu oraz zbliżającemu się w życiu każdej kobiety etapie menopauzy.
Jednakże, kiedy objawy się nasilają Alice postanawia skonsultować się z
lekarzem i wówczas po przeprowadzeniu szeregu skomplikowanych badań oraz
wykluczeniu wielu innych chorób, Alice uzyskuje diagnozę, która odmienia jej
całe dotychczasowe życie.
„Motyl” to
niezwykła, bardzo przejmująca i wyjątkowo wiarygodna historia kobiety chorej na
Alzhaimera. To książka o ogromnej walce osób zmagających się z tą chorobą, o
cierpieniu, o potężnej frustracji, strachu przed utratą własnej tożsamości.
Książka przybliża nam odczucia ludzi dotkniętych chorobą Alzhaimera, pomaga ich
zrozumieć i uczy jak się zachowywać w ich obecności, jak z nimi postępować oraz
jak trudnym przeżyciem jest dla nich izolacja i samotność oraz jak ważne jest dla nich wsparcie najbliższych.
Dla mnie
„Motyl” to jedna z piękniejszych, ogromnie wzruszających, niezwykle wnikliwych
w ludzki umysł, ale i niesłychanie przerażających oraz boleśnie prawdziwych
książek, jakie dotąd przeczytałam. Wielu z nas pędzi przez życie w
zastraszającym tempie, nie dostrzegamy rzeczy ważnych, ulotnych, obyśmy nigdy
nie musieli się przekonać, jak bolesna jest utrata tego, co w życiu
najważniejsze.
Tę powieść
polecam wszystkim, bo każdy powinien mieć świadomość, jak kruche i cenne jest
nasze życie i jak łatwo utracić to, co dla nas najcenniejsze.
„- Tak bardzo się boję, że gdy spojrzę na Ciebie, nie będę wiedziała, kim jesteś.- Myślę, że nawet, jeśli któregoś dnia nie będziesz wiedziała, kim jestem, nadal będziesz wiedziała, że cię kocham.- Co, jeśli spojrzę na ciebie i nie będę wiedziała, że jesteś moją córką i że mnie kochasz?- Wtedy powiem ci o tym i mi uwierzysz". str. 275-276
Moja ocena: 10/10
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Drogi Czytelniku :)
Będzie mi bardzo miło jeżeli pozostawisz po sobie ślad w postaci komentarza.
Z góry uprzejmie dziękuję :)