poniedziałek, 30 marca 2015

"Wieża milczenia" - Remigiusz Mróz

Kategoria: kryminał 
Wydawnictwo: Damidos 
Rok wydania: 2013
Liczba stron: 367


"Wieża milczenia" - Remigiusz Mróz 


"…pomoc w formie gotowej daniny, otrzymanej za darmo, bez jakiegokolwiek nakładu pracy, zabija w człowieku ducha przedsiębiorczości…”.  


Przygodę z prozą Remigiusza Mroza rozpoczęłam od przeczytania najnowszej książki autora pt.: „Kasacja”. Ponieważ styl, jakim posługuje się autor przypadł bardzo do mojego gustu, wobec tego postanowiłam nadrobić zaległości i sięgnąć po debiutancką powieść tego twórcy pt.: „Wieża milczenia”. Przyznam, że byłam bardzo ciekawa książki, która swego czasu została okrzyknięta sensacyjnym debiutem. Ponadto polski kryminał w amerykańskim stylu? Mnóstwo pozytywnych opinii? Przyznam, że byłam mocno zaintrygowana.  Jakie wrażenie zrobiła na mnie książka i czy tym razem również spełniła moje oczekiwania? Rzekłabym, że moje odczucia względem tej pozycji są trochę ambiwalentne. Bo książka owszem podobała mi się, jednak chwilami miałam z nią problem. Dlaczego? Już wyjaśniam.

To, co mnie w tej powieści do końca nie przekonało, to właśnie ten amerykański styl. Nie dlatego, że autorowi nie udało się go dobrze odzwierciedlić. Po przeczytaniu „Kasacji”, w której cała akcja toczyła się w Polsce, sięgnęłam po kolejną książkę tego samego współczesnego, polskiego autora i zupełnie nie umiałam wejść w ten amerykański styl. Przez około 200 stron nie mogłam się przestawić  i wczuć w atmosferę tej książki, bowiem gdzieś z tyłu głowy przez cały czas miałam polskie realia. Na szczęście od połowy powieści w końcu udało mi się wejść w ten amerykański klimat i od tej chwili lektura stała się znacznie przyjemniejsza. Amerykańskie kryminały są mi dość dobrze znane, w końcu jestem wielbicielką twórczości np.: Harlana Cobena, którego to książki swego czasu przeczytałam wszystkie, zatem w którymś momencie nastąpił chyba mały przesyt. Dodam jeszcze, że nie do końca przekonała mnie część fabuły, której akcja toczyła się w Singapurze, ale to jedyne zastrzeżenia do tej pozycji, które absolutnie nie mają większego wpływu na moją ogólną ocenę książki oraz oczywistego kunsztu autora. Wolę jednak, by polscy twórcy umiejscawiali fabułę swoich powieści w polskich realiach.

Główni bohaterowie tego kryminału to inteligentna, odważna i zawzięta detektyw Evelyn Thomsen, oraz arogancki, cyniczny, gburowaty i zarozumiały Scott Winton, chłopak zamordowanej przez seryjnego zabójcę Heather Willeford. Autorowi udało się wykreować bardzo wyraziste i zapadające w pamięć postaci, zwłaszcza postać Scotta, który na początku mocno mnie irytował, natomiast w dalszej części bardzo polubiłam tego bohatera. Fabuła również szalenie zajmująca i wielowarstwowa, bardzo efektownie rozbudowane dialogi, losy bohaterów, z każdą kolejną stroną coraz mocniej się komplikują i zaskakują, w zasadzie nie ma się, do czego przyczepić. Książka intryguje od samego początku, trzyma w napięciu, toteż nie mamy czasu na nudę, czyta się ją lekko i swobodnie, do tego autor sprostał niełatwemu zadaniu i wymyślił bardzo ciekawe i zaskakujące zakończenie. Czegóż chcieć więcej? Nie będę streszczać fabuły tejże powieści, myślę, że to, co zostało napisane z tyłu książki, w zupełności wystarczy, aby Was zachęcić i nie zdradzić istotnych szczegółów, które mogłyby zepsuć całą zabawę.

Reasumując, debiutancka powieść Remigiusza Mroza, to zajmujący, inteligentny i trzymający w napięciu kryminał w iście amerykańskim stylu. W powieści doszukacie się mnóstwa ciekawych postaci, rozbudowanej i fascynującej fabuły, w której znajdziecie nie tylko seryjnego mordercę, jego ofiary i zawziętych detektywów, ale także ciekawie przedstawiony wątek polityczny oraz religijny. Do tego akcja książki toczy się nie tylko w stanie Michigan, ale także w bardzo oddalonym Singapurze. Dlatego po lekturze „Wieży milczenia” nadal mam ogromną ochotę na kolejne książki autora, toteż z pewnością niebawem sięgnę po następną powieść Remigiusza Mroza.

„- Nie mówię, żebyś się użalał, tylko okazał trochę ludzkich emocji.
 - W jakim celu? Żeby pokazać wszystkim wokół, że cierpię? Kto powinien wiedzieć, ten wie, nie ma powodu, żebym obwieszczał całemu światu, że kogoś straciłem”. Str. 127


Moja ocena: 7/10


18 komentarzy:

  1. Ja też wolę, kiedy nasi rodzimi pisarze umieszczają akcję w polskich realiach. Mimo to amerykański styl mi nie przeszkadza, dlatego chętnie poznam ''Wieżę milczenia'', tym bardziej, że jej zarys fabuły oraz twoja zachęcająca recenzja skutecznie mnie do tego przekonują.

    OdpowiedzUsuń
  2. Mnie się bardzo podobała ta powieść i od niej zaczęłam swoją przygodę z prozą Mroza ;)

    OdpowiedzUsuń
  3. Wciąż myślę o poznaniu "Kasacji" zupełnie zapominając, że przecież Mróz nie jest autorem tylko jednej książki :)

    OdpowiedzUsuń
  4. chyba sobie ją wypożyczę na święta :)
    Obserwuje :*
    slodkieslodkieczary.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  5. Ja swoją przygodę z Mrozem również rozpocznę od "Kasacji" i liczę na to, że przypadnie mi ona tak do gustu, że nabiorę od razu ochoty na jego kolejne pozycje :)

    OdpowiedzUsuń
  6. Slyszalam wczesniej o autorze rowniez ze wzgledu na "Kasacje" i mysle,ze to najwyzsza pora na zapoznanie sie z jego tworczoscia... Pozdrawiam :-)

    OdpowiedzUsuń
  7. Jeszcze nie czytałam żadnej książki Mroza. Muszę w końcu poznać jego twórczość, ale zacznę od "Kasacji" ;)

    OdpowiedzUsuń
  8. Ja jak na razie czytałam jedynie dwie części Parabellum, i teraz poluję na Kasację :)

    OdpowiedzUsuń
  9. Gdzie się nie obejrzę tam recenzja jakiejś książki Mroza ;) Chyba jestem jedną z niewielu osób, które do tej pory nie miały styczności z twórczością tego autora...

    OdpowiedzUsuń
  10. Mam na nią oko, ale nie wiem czy w najbliższym czasie uda mi się z nią zapoznać ;)

    OdpowiedzUsuń
  11. Nie przeszkadzało mi umieszczenie akcji za granicą, nie czułam różnicy, może dlatego, że czytane przeze mnie książki rzadko dzieją się u nas. Wydarzenia z Singapuru to własnie to, co mi najbardziej nie grało w tej książce. Ale cóż, tragedii nie było :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. No ja jakoś dziwnie początkowo nie umiałam się wczuć w ten klimat... ;) Mamy podobne odczucia, co do Singapuru ;) ale tak jak piszesz, tragedii nie było ogólnie fajny kryminał :)

      Usuń
  12. Mi jakoś Wieża Milczenia specjalnie nie przypadła do gustu, coś irytuje mnie w niej, ale chyba muszę jeszcze raz ją przeczytać :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Mnie w "Wieży milczenia" też nie do końca wszystko grało, ale w ogólnym odczuciu to dobra powieść :) Broni się klimatem, rozbudowanymi dialogami, dowcipem, interesującymi postaciami, sporo można wymienić na plus :) W moim odczuciu powieść ma zdecydowanie więcej zalet, niż wad :)

      Usuń
  13. Na początku książki było ciekawie i zapowiadało się nieźle. Niestety końcówka dziejąca się w Singapurze zmęczyła mnie i momentami denerwowała. Muszę jednak przyznać,że finał był zaskakujący i to przekonało mnie do dalszej lektury książek tego autora. Obecnie czytam "Behawiorystę" i zaraz po mim będzie 'Kasacja"Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ja natomiast nie do końca umiałam się wczuć w ten amerykański styl, ale być może dlatego, że najpierw przeczytałam "Kasaję" ;) Generalnie uważam, że to dobra książka :) "Behawiorystę" mam już na półce, nie umiem tylko wygospodarować czasu na lekturę tej książki, tyle książek, a tak mało czasu... ;) Również pozdrawiam i życzę przyjemnej lektury! :)

      Usuń

Drogi Czytelniku :)
Będzie mi bardzo miło jeżeli pozostawisz po sobie ślad w postaci komentarza.
Z góry uprzejmie dziękuję :)