[RECENZJA] "Zanim się pojawiłeś" – Jojo Moyes

Kategoria: literatura współczesna / obyczajowa

Wydawnictwo: Świat Książki

Rok wydania: 2013

ISBN 978-83-7943-213-4

Liczba stron: 383

Moja ocena: 8/10

Zanim się pojawiłeś – Jojo Moyes to publikacja, którą przeczytałam kilka miesięcy temu. Minęło sporo czasu, zanim zdecydowałam się o niej napisać. Moje wątpliwości przede wszystkim wynikały z powszechnie pojawiających się opinii na temat niniejszej powieści –obecnie trudno dodać coś odkrywczego. Chociaż książka w przewadze otrzymuje pozytywne recenzje, to jednak zdarzają się Czytelniczki, które definitywnie oceniły ją, jako kiepską powieść. Cóż ilu ludzi tyle gustów.

Ostatecznie i ja postanowiłam podzielić się własnymi wrażeniami, jednak pomijając utarte szablony, stosując raczej zwięzłe środki wyrazu. Słowem, nie chcę wnikać dosadnie w fabułę, bo przecież ona jest dokładnie większości znana. Chociaż moim skromnym zdaniem – w przypadku tej powieści – najlepiej przed lekturą zupełnie nic o niej nie wiedzieć, wtedy smakuje przyjemniej, odbierając dech, z każdym kolejnym przeczytanym rozdziałem.

Po wstępie nie trudno się domyślić, że należę do grona zwolenniczek tego tytułu. Dlaczego? Ponieważ książka ogromnie mnie zaskoczyła! Przyznam się, że celowo nigdy nie wczytałam się w żadną opinię, obawiając się spoilerów. Teraz pisząc ten tekst martwię się, że sama zdradzam za dużo bowiem w przypadku tej powieści każde słowo na temat fabuły, czy własnych refleksji wydaje się być nadużyciem. 

Dodatkowo spoglądając na okładkę, nastawiłam się na ciepłą, sztampową historię o miłości z klasycznym dla tego rodzaju publikacji mdłym zakończeniem. Zabrałam ją nawet  ze sobą na wakacje, licząc na totalny relaks, a także moc wzruszeń podczas lektury. Tymczasem okazało się, że autorka zaserwowała czytelnikom nie tylko szalenie emocjonalną, ale i niezwykle refleksyjną, niebanalną opowieść, po lekturze, której do dziś zastanawiam się, jak ja postąpiłabym, będąc na miejscu głównego bohatera. 

Bohatera, który żył w poukładanym świecie, w którym tętniło pełne pasji życie, pewności siebie, który posiadał wysoki status społeczny, mógł realizować kolejne marzenia, osiągać dalsze sukcesy bowiem świat stał przed nim otworem! Jednak pewnego dnia niesprawiedliwy los w brutalny sposób odebrał mu cały potencjał, sprowadzając go do poziomu swoistego warzywa, którego byt uzależniony jest od leków i pomocy innych ludzi, bez których nie mógłby w ogóle funkcjonować. Jak egzystować, kiedy z dnia na dzień całe dotychczasowe życie, wraz z wszystkim planami, marzeniami, pragnieniami staje się druzgocącą ruiną, kiedy nagle zostajemy obdarci z godności, każdego dnia odczuwając wyłącznie ból, frustrację i upokorzenie? Will, bo o nim mowa został zmuszony do zrewidowania własnego systemu wartości, podjął druzgocącą decyzję, zanim w jego domu pojawiła się Lou — prostolinijna, skromna, troszkę pogubiona dziewczyna, która nieoczekiwanie zaczęła dodawać kolorytu do ponurego bytu Willa.

Kiedy czytałam tę powieść na myśl nasunęła mi się ekranizacja Nietykalnych w reżyserii Oliviera Nakache i Erica Toledano, a także powieść Gavina Extance'a Wszechświat kontra Alex Woods. Zarówno wspomniany film, jak i książka mocno zapisały się w mojej pamięci bowiem w sposób niekonwencjonalny, poruszały frapujące zagadnienia związane z odmiennością, a także z prawem do decydowania o własnym losie, z możliwością wyboru, który daje poczucie zachowania własnej godności.

Jeśli wśród Was są Czytelniczki, które nie miały jeszcze okazji sięgnąć po tę powieść, zachęcam do lektury, dla mnie była to niezapomniana książka, szalenie emocjonalna, chociaż nie spłynęło po mnie wiadro łez. Ta historia przede wszystkim zmusiła mnie do głębokich refleksji, poddając pod rozwagę nieprzewidywalność ludzkiego losu, konsekwencje, z którymi należy się zmierzyć, a także decyzje, które nie zawsze są zgodne z ogólnie przyjętymi normami. Dopóki sami nie znajdziemy się w niedogodnej sytuacji, nie powinniśmy poddawać ocenie czyichś wyborów.

Teraz pozostaje mi obejrzeć ekranizację i porównać ją z przeczytaną książką!